Sëmundja polikistike e veshkave dhe diuretikët tiazidike

Nga Alket Koroshi, mjek nefrolog

Një nga simptomat e para në pacientët me sëmundje policistike autosomale dominante të veshkave (ADPKD) është hipertensioni, që zakonisht ndodh në moshën 30 vjeç. Përveç faktit se është një faktor rreziku për rënien e shpejtë të funksionit të veshkave, hipertensioni shoqërohet gjithashtu me rritjen e sëmundshmërisë dhe vdekshmërisë kardiovaskulare.

Ekzistojnë dëshmi të kufizuara se cilat antihipertensivë duhet të përshkruhen në ADPKD. Raporti i Konferencës ADPKD nga 2015 thotë se bllokada e renin-angiotensin-aldosteronit (RAAS) duhet të jetë ilaçi i zgjedhjes së parë bazuar në opinionin e ekspertëve dhe të dhënat e kufizuara klinike. Opsionet e trajtimit të linjës së dytë janë nën debat, për shkak të mungesës së provave klinike. Në popullatat hipertensive jo-ADPKD, diuretikët tiazidë janë barnat e preferuara të linjës së parë ose të dytë, pasi provat e mëdha të kontrolluara të rastësishme kanë treguar se diuretikët tiazidë janë superior ndaj β-bllokuesve për mbrojtjen kardiovaskulare. Për më tepër, tiazidet dihet se fuqizojnë efektet renoprotektive të bllokimit të RAAS në pacientët me sëmundje kronike të veshkave. Ekzistojnë shqetësime teorike që pengojnë përdorimin e diuretikëve në ADPKD. Diuretikët mund të rrisin nivelet e vazopresinës plazmatike, dhe vazopresina është e dëmshme në ADPKD. Për më tepër, diuretikët tiazidikë rrisin aktivitetin RAAS, i cili gjithashtu mund të jetë i dëmshëm. Këto shqetësime teorike janë përshkruar në Raportin e Konferencës KDIGO dhe janë përsëritur në publikimet e fundit.

Ndërsa ka dëshmi që sugjerojnë se diuretikët e anses Henle rrisin përqendrimet e vazopresinës në plazmë, kjo nuk dihet për diuretikët tiazidikë. Në të kundërt, është vërtetuar mirë se diuretikët tiazidikë rrisin aktivitetin e RAAS. Por nuk dihet nëse kjo është e dëmshme në ADPKD. Ne nje studim te fundit u synua të vlerësohen efektet e përdorimit të diuretikëve tiazidikë në përqendrimet e vazopresinës dhe në shkallën e përparimit të sëmundjes në ADPKD.

Çfarë shënoi ky studim?

Pas rregullimit për moshën dhe gjininë, përdorimi i diuretikëve tiazidë nuk shoqërohet me më shumë kopeptinë plazmatike (një shënues zëvendësues i vazopresinës);

Gjatë një mesatare prej 4 vjetësh të ndjekjes, përdorimi i diuretikëve tiazidë nuk shoqërohet me rënie të përshpejtuar të vlerësuar të filtrimit glomerular (eGFR) në një grup të madh dhe të larmishëm të pacientëve me ADPKD;

Pas rregullimit për moshën dhe gjininë, përdorimi i tiazideve nuk shoqërohet me një incidencë më të lartë të sëmundjes së veshkave në fazën përfundimtare, një rënie të eGFR 40%, ose vdekje.

Çfarë ndikimi mund të ketë kjo në praktikë apo politikë? Diuretikët tiazidë duhet të konsiderohen si një opsion i mundshëm trajtimi si një antihipertensiv i linjës së dytë, pervec bllokimit te RAAS në pacientët me ADPKD.